“Бацькоўскае прозвішча”
Мой бацька родам
З крычаўскіх мясцін.
Ён прозвішча насіў
Басуматораў.
І гэты басавіты
Роў матораў
З не вельмі даўніх,
Як відаць, часін.

Ён ваяваў.
Паранены ён быў.
Шпіталі,
Быццам лента кінакадраў.
І апынуўся бацька
Басуматраў –
Ваенны пісар
Літару згубіў.

А прозвішча –
Не капялюш, насі.
І землякоў здзіўляла –
Басуматраў?
З арды
Ці, можа, з вострава Суматра,
Але ж не беларускае
Зусім.

Свае складаю
Шчырыя радкі
На мове продкаў я,
Па–беларуску
На мамінай Радзіме,
У Бабруйску,
На беразе
Бярэзіны–ракі.

Было ў мяне каханне,
Не схлушу,
Ды я вяселля з любым
Не згуляла
І прозвішча па мужу
Не мяняла –
Я прозвішча бацькоўскае
Нашу.

Аб каранях
Дарэмна не гадай:
Не знаўшы,
Памыліца вельмі проста.
Па прозвішчы
Не сустракаю цёзкаў,
Хаця радня па бацьку
Ёсць, бадай.

Вось гэткі лёс
У прозвішча майго,
Адзінага…
І ўсё–ткі ведаць здорава,
Што на Сажы
Жывуць Басуматоравы
І мы –
Галінкі дрэва аднаго.